Door: Marije Nool
Samenwerken is niet eenvoudig. Iets wat Has Bakker van Twynstra Gudde vorige week kort uiteenzette in een interessante blog, gericht op samenwerking in de politiek. Hoe gaan de partijen, nu de verkiezingsuitslag bekend is, zich positioneren? Wie komen er in het nieuwe kabinet en hoe gaan ze hun onderlinge verschillen, die ze de laatste periode juist zo hebben benadrukt, nu benutten om tot synergie te komen?
Ook in de sociale zekerheid is en wordt er volop geïnvesteerd in het stimuleren van samenwerking, wat hopelijk in de komende kabinetsperiode ook zo gaat blijven. Er zijn talloze initiatieven ontplooid waarin publieke en private organisaties nader tot elkaar komen om hun dienstverlening beter te laten aansluiten. Elkaar te versterken door de expertise te laten zijn waar die hoort en te verbinden waar dit als toegevoegde waarde dient voor zowel de betrokken burger, als de organisaties zelf. Want samenwerking is een middel tot een doel en geen doel op zich.
Het afgelopen jaar hebben wij de kans gekregen vier arbeidsmarktregio’s te volgen die pionieren op het verbinden van Werk & Inkomen en de GGZ, m door middel van die samenwerking mensen met een psychische aandoening optimaler richting arbeidsparticipatie te begeleiden. Samen met deze regio’s hebben we geconstateerd wat voor hen werkt en waarom dit voor hen werkt. Wat maakt dat een samenwerkproces zijn vruchten afwerpt? En wat levert vertraging op of leidt niet tot de gewenste doelen?
Het onderzoek loopt nog tot zomer 2017, maar we hebben hier vast enkele praktische lessen en handvatten op een rijtje gezet:
- Over wat werkt bij regionaal samenwerken
- Wat wijsheid is in het opstarten en continueren van een regionale samenwerking
- De 10 lessons learned van de projectleiders van de 4 voorbeeldregio’s
En voor de geïnteresseerde lezer:
- Overzicht belangrijkste kenmerken 4 voorbeeldregio’s
- Samenvatting hoe de 4 voorbeeldregio’s invulling hebben gegeven aan regionale samenwerking
