Vorige week woensdag was de Zembla aflevering ‘De afbraak van de sociale werkplaats’ te zien op NPO2 (kijk deze hier terug). Als je al even in de wereld van de sociale zekerheid rondloopt is dit in principe oud nieuws, maar niet minder schokkend. Met de komst van de participatiewet werd een prachtig idee nagestreefd: meer mensen mee laten doen in de samenleving. Voortaan kunnen mensen met een arbeidsbeperking via de Participatiewet gaan werken bij reguliere bedrijven. Maar dit ging eveneens gepaard met een immense bezuiniging. Hoe gaan we dit realiseren met elkaar?
De sociale werkvoorziening is met onmiddellijke ingang op slot gegaan, maar waar zijn én blijven de alternatieve werkplekken? In de documentaire komt de term illusiepolitiek een aantal keer voorbij: grof gezegd willen we met minder middelen en door bestaande voorzieningen te sluiten meer bereiken voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Een behoorlijke opgave! Maar wel een die haalbaar is als we ons primair richten op de basis van dit vraagstuk: het matchen van de kwaliteiten van arbeidsbeperkten met uitvoerbaar werk bij (overheids)werkgevers. De Start Foundation heeft in februari al een publiekscampagne gestart die erop gericht is om in Nederland de 1,7 miljoen mensen met een arbeidshandicap meer en betere kansen op onze arbeidsmarkt te bieden https://www.startfoundation.nl/maakerwerkvannu Een tof initiatief in de vorm van een soort datingsite waar de eerste stappen gezet kunnen worden om dit enorme menselijke kapitaal en potentieel beter te benutten.
Actuele situatie is dat circa 80% van de mensen die op de wachtlijst stonden voor de SW nu thuis zitten. TROUW meldt dat van de beloofde 50.000 beschutte werkplekken er 735!! zijn ingericht. Dat is natuurlijk een bedroevend laag aantal en vraagt om actie! Maar laten we de focus leggen op het realiseren van doelen = passend & duurzaam werk voor iedereen, niet louter op het realiseren van aantallen. En wat een mazzel, daar is ook budget voor! In het artikel staat mede vermeld dat in de jaren 2016-2020 100 miljoen euro extra beschikbaar gesteld is voor beschut werk en er in 2016 maar 1 miljoen euro is opgevraagd. Laten we dit budget voor deze specifieke doelgroep niet onbenut laten!
“Wat is het werk van deze mensen ons waard?” vraagt wethouder Arjan Vliegenthart zich af. Een terechte vraag waar we met elkaar een antwoord op zullen moeten formuleren. Wij denken hier graag over mee! Maar ondersteunen ook bij praktische vraagstukken die hiermee gepaard gaan. Hoe richt je beschutte werkplekken in en waar moet je rekening mee houden? Hoe breng je arbeidsbeperkte en werkgever bij elkaar? Welke werkgeversbenadering kies je en waarom?
En voor nu..? Doe mij nog maar een participizza..
