Op donderdag 27 juni heb ik mijn vuurdoop beleefd. In het mooie Gooiland theater in Hilversum bezocht ik vanuit ZINZIZ mijn eerste congres binnen het sociaal domein, namelijk de Praktijkdag van De Programmaraad. Hoe is mij dat bevallen en wat heb ik geleerd?
Net als alle andere deelnemers, had ik van tevoren een aantal sessies uitgekozen om te volgen. Dit was niet gemakkelijk, want wat worden er veel interessante projecten uitgevoerd binnen het sociaal domein! Open hiring, verbeterde samenwerking met het mbo, integrale werkwijzen, nieuwe manieren van matches maken tussen werkzoekenden en vacatures en nog véél meer.
Ikzelf heb twee sessies gevolgd waarin de mogelijkheden van het mbo centraal stonden. Veel mensen in de bijstand hebben geen startkwalificatie en aangezien ik van origine onderwijskundige ben, wilde ik wel meer over deze mogelijkheden weten. In de eerste sessie ging het over de samenwerking tussen mbo-scholen en sociale werkbedrijven om kwetsbare jongeren diplomagericht op te leiden. Zo krijgen zij kansen om (gemakkelijker) op de reguliere arbeidsmarkt terecht te komen. Een groot deel van de opleiding vindt namelijk plaats op de veilige werkvloer van het sociaal werkbedrijf. Wat gaaf om te zien dat er op deze manier oog is voor ‘voorkomen in plaats van genezen’! Maar… hoe zit dat dan met volwassenen die nog geen startkwalificatie hebben? Of met mensen voor wie een diploma nog een stap te ver is? Gelukkig werd deze vraag in de andere sessie over de mogelijkheden van het mbo beantwoord. Er vindt een heuse flexibilisering van het mbo plaats. Zo bestaat er tegenwoordig de mogelijkheid om een praktijkleerroute op maat te volgen, waarna je een praktijkverklaring krijgt. Meestal volgt iemand in de praktijkleerroute geen lessen en examens, maar gaat hij wel met bestaande delen van een mbo-opleiding aan de slag. Hierdoor kan hij na deze route alsnog aan werkgevers laten zien wat hij kan. Mét een praktijkverklaring! Leuk om te zien hoeveel creativiteit en flexibiliteit er ingezet wordt om mensen te helpen. En leuk om te zien hoe dat gedaan wordt, namelijk door middel van leren! Daar gaat mijn onderwijskundige hart wel sneller van kloppen.
Ook in de andere sessie die ik gevolgd heb kwam veel creativiteit terug. In deze sessie werden succesvolle manieren gepresenteerd om de mismatch tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt te overbruggen. De DOE-dates vond ik het interessantst. Werkgevers en werkzoekenden leerden elkaar niet kennen in een standaard sollicitatiegesprek, maar ze gingen er samen op uit. Door werkzoekenden bijvoorbeeld samen met werkgevers uit de horeca te laten koken, leerden zij elkaar goed kennen en werden de werkzoekenden verleid tot het koksvak. Tot mijn vreugde, kwam het woord ‘plezier’ ook vaak terug. De DOE-dates worden namelijk ook gewoon als heel erg leuk ervaren.
Na deze dag ben ik zeker weer een beetje meer op de hoogte van wat er allemaal in het veld gebeurt. En dat is best veel! Dit kan ik natuurlijk goed gebruiken voor de eigen trainingen die we geven en voor de onderzoeken die we uitvoeren. Ik kijk ernaar uit om nog een heel lang in het sociaal domein te werken en aan mooie projecten bij te kunnen dragen!
Lissa Hollmann
