Het sociaal domein is continu in beweging, Althans, de manier waarop we de dienstverlening met elkaar organiseren, de wet- en regelgeving maken, beleidskaders en visie van gemeenten en haar ketenpartners vaststellen. Tegelijkertijd is de ondersteuningsbehoefte van burgers in de kern al jaren onveranderd en zal in de toekomst ook niet snel veranderen. De organisatieveranderingen leveren soms mooie verbindingen op, zoals het organiseren van zorg dichtbij de burger of samenwerkingsverbanden waardoor efficiënter en effectiever gewerkt kan worden ten gunste van de burger. Het betekent tegelijk ook de zoveelste verandering waar professionals mee moeten leren omgaan.
Kan dat niet anders? Bij ZINZIZ vinden we van wel.
Want we kijken met een frisse blik naar het sociaal domein. We kijken naar de successen die worden gerealiseerd, maar ook waar het resultaat achterblijft. We gaan samen met de professionals aan de slag met het wegnemen van obstakels, het versterken van de professionele uitvoering, in plaats van het doen van een structuurinterventie. We gebruiken hiervoor onder andere een ‘inoculatie’. Net als bij een inenting (letterlijke vertaling van het woord ‘inoculatie’) gaan we het virus (in ons werkveld: een obstakel) niet omzeilen, maar maken er juist gebruik van. We geloven in deze techniek, dus ‘we practice what we preach’.
Bijvoorbeeld bij het trainen van professionals in het zelf toepassen van de techniek inoculatie. Daarmee vergroten ze het probleemoplossend vermogen bij de cliënt en stelt het de cliënt in staat om concrete oplossingen te bedenken voor een bepaald obstakel. Mede door deze aanpak leveren we resultaat voor de lange termijn in plaats van een korte impuls.
Dit blijkt bijvoorbeeld uit de projecten die we samen met een aantal opdrachtgevers verzorgen en waar ik samen met mijn collega’s trainingen verzorg. Wat mij daarin opvalt, is hoe vaak professionals enerzijds met complexe casuïstiek te maken hebben, maar anderzijds worstelen om de cliënt te bewegen richting verandering. Soms doordat hun hulpverlenershart zo snel klopt, dat ze de verleiding van zelf oplossingen aandragen lastig kunnen weerstaan. Daarmee ‘reik je hen een vis aan in plaats van het te leren vissen’.
In andere gevallen verliezen ze bijvoorbeeld de ‘klik’ en lopen vast in het gesprek. Met behulp van onder andere training, coaching, intervisie en een digitale leeromgeving borgen we een impuls op hun vakmanschap. Ik zie ‘de kwartjes vallen’ en vind het mooi om te zien dat mensen hun uiterste best doen om de technieken uit de training toe te passen in de praktijk. Het is dus soms best hard werken voor de deelnemers, maar dat wordt beloond wanneer ze het duurzame succes ervaren door het toepassen van de technieken. En dat succes geeft ons plezier in ons werk. En de drive om verder te gaan met ‘preach and practice’.
