Schrijven is schrappen: daar moest ik weer aan denken dit weekend. Ik ben namelijk de laatste puntjes op de i aan het zetten voor mijn nieuwe boek: Gesprekken met meer impact. Met dit boek wil ik professionals binnen het sociaal domein praktische handvatten geen om met gesprekken meer te kunnen bereiken. De afgelopen jaren hebben we al veel expertise op dit gebied gedeeld met onze trainingen en ik vond het tijd worden om eens alles op een rij te zetten.
En dan blijkt het moeilijkste niet eens te zijn: Wat ga ik opschrijven? maar Wat laat ik weg? Want als ik alles opschrijf wat in mijn hoofd zit, dan is daar geen touw meer aan vast te knopen en wordt het nooit een leesbaar boek. Ik heb dus toch maar weer de ‘rode stift’ erbij gepakt en ik ben heel kritisch gaan kijken of datgene wat ik al had geschreven ook iets toevoegt. Kan de lezer er iets mee? Wordt het hiermee begrijpelijke, leesbaarder, of makkelijker? Was het antwoord op deze vragen geen Ja, dan toch maar rigoureus met de rode stift in de weer.
Dat doet wel even pijn, maar uiteindelijk ben ik wel blij dat ik het heb gedaan. Met een opgeruimd en opgelucht gevoel gaat het boek komende week naar de vormgever en zorgen we dat het ook zo snel als mogelijk beschikbaar wordt. Zodra we een datum hebben, delen we die natuurlijk! En dan maar hopen dat jullie het eens zijn met mijn keuzes…..
