‘Kiekeboe!’ Ze doet haar handen weg van haar ogen en kijkt me lachend aan. Ik ben er wel en ik ben er niet. Blijkbaar is dat eindeloos fascinerend voor een driejarige. Ik heb me vaak afgevraagd waarom. Waar ik vooral bij stil wil staan, is hoe het spel ons kan inspireren in het nadenken over organiseren. Het is namelijk lastig om in organisaties de spanning tussen aan- en afwezigheid op waarde te schatten.
Een tijd terug was ik bij een werkoverleg. Op één iemand na waren alle genodigden daarbij aanwezig. Toch vielen er gaten in ons gesprek. We merkten dat er veel vragen onbeantwoord bleven, en we verzuchtten dat dit te maken had met het gemis van onze collega. Alles wat we zeiden, voelde ‘onaf’ zolang hij er niet was. Paradoxaal genoeg was onze collega ín zijn afwezigheid meer aanwezig dan ooit.
In organisaties zijn we geneigd om het afwezige te zien als een tekort. We willen bijvoorbeeld graag alle informatie hebben over een onderwerp voordat we een beslissing maken. Of we proberen met slimme berekeningen de uitkomsten van ons handelen zo precies mogelijk te voorspellen.
Er is ook een alternatieve manier om over organiseren na te denken. Organiseren wordt dan een creatief proces dat openstaat voor verandering. Deze manier van organiseren laat zich blijvend bevragen en uitdagen door wat afwezig is en schept er plezier in dat elk antwoord tot een nieuwe vraag leidt.
Ik gun iedereen een collega die niet komt opdagen bij een overleg. Zo kunnen wij, als hard werkende volwassenen, verstoppertje blijven spelen. Wil je meer weten over dit onderwerp of graag eens verstoppertje spelen met een van onze professionals? Bel 085-303 5995 voor een vrijblijvende afspraak.
