Vorige week maandag was het zover, de derde maandag van het jaar, en dus Blue Monday. Hoewel ik er pas dit jaar achter ben gekomen dat er helemaal geen wetenschappelijk bewijs bestaat voor een dag als Blue Monday, ben ik toch blij dat het door een slimme marketeer in het leven is geroepen. Uiteraard vooral omdat er rond deze dag meer aandacht is voor somberheid en depressies. Heftige psychologische kwetsbaarheden die vaak hand en hand gaan met belemmeringen voor maatschappelijke participatie en arbeidsparticipatie.
Niet voor niets is er in het sociaal domein ook veel aandacht voor deze dag. Zo worden er door het hele land meerdere congressen en festivals georganiseerd. Ik mocht er vanuit ZINZIZ ook eentje bijwonen, namelijk het Blue Monday Festival van DeBroekriem (nieuwe naam: JobOn) in samenwerking met Seats2meet. Het thema was trends in werk. Dit had niet veel te maken met depressie of somberheid (waarschijnlijk wisten DeBroekriem en Seats2meet wel al gewoon dat het een verzonnen dag is), maar dit maakte het niet minder interessant!
Er waren verschillende deelsessies te bezoeken. Zelf heb ik twee deelsessies gevolgd waarvan vooral de combinatie me aan het denken heeft gezet. In de ene deelsessie stond de complexiteit waar we tegenwoordig mee te maken hebben centraal. Dankzij het internet zijn we allemaal deelnemer geworden van een netwerk op wereldniveau. We staan altijd in verbinding met vrijwel iedereen. Alles kan van dag tot dag veranderen en de tijd dat je een baan had voor het leven, je automatisch een goed aanvullend pensioen opbouwt en je vooral in contact staat met je directe omgeving is voorbij. De arbeidsmarkt verandert continu en je zult een leven lang moeten leren om bij te blijven. Het leven is ingewikkeld geworden!
In de andere deelsessie stond eigenlijk haast het tegenovergestelde centraal. Weg van het mondiale en weg van het complexe. Terug naar het lokale: de eigen buurt. De sessie ging over een initiatief waarbij inwoners gefaciliteerd worden om samen een meer betrokken buurt te maken. Daar is vanwege eenzaamheid ontzettend veel behoefte aan en komt de maatschappelijke participatie ten goede. Gebleken is dat gebruikers van dit initiatief gemiddeld 60% meer ontmoetingen hebben. Mensen voelen zich meer thuis in hun eigen omgeving.
En dat zette mij aan het denken. Aan de ene kant zijn er allemaal grote en meeslepende ontwikkelingen gaande. De hele wereld is één community. En hoewel dat in eerste instantie gaaf klinkt, want kennis is overal en iedereen is bereikbaar, liggen de behoeftes toch ook nog steeds ergens anders. Namelijk gewoon bij het lokale. Juist in een wereld waarin mensen zo makkelijk contact met elkaar kunnen zoeken lijkt er eenzaamheid en afzondering te zijn. Zelfs in de eigen buurt! Ik vind het interessant om te zien dat deze ontwikkelingen hand in hand gaan en dat het ene misschien wel het andere uitlokt.
Ik heb mij voorgenomen hier in mijn eigen werk, maar ook in mijn eigen leven, alerter op te zijn. Wat doet al het wereldwijde en het digitale met mij en ieder ander? Heb ik ook, juist nu, meer de behoefte aan het lokale? En kan het lokale, juist nu, de maatschappij meer brengen dan ooit? Best interessant, hè?. Ik ga me er maar eens mee bezig houden, denk ik zo!
