Geschreven door: Aida Buckle
Vandaag is het 1 mei 2020. Het is de Dag van de Arbeid, maar tegelijkertijd ook het 7 jaar bestaan van ZINZIZ. Als ik denk aan arbeid denk ik aan werk, collega’s, een fijne werksfeer en een essentieel aspect in het menselijk leven. Want als je een functie beoefent waar je hart ligt of die je leuk vindt om te doen, dan draagt het bij aan een gelukkiger leven.
Het hebben van een leuke baan vergt ook goed werkgeverschap. Voor het stimuleren, motiveren en behouden van je werknemers. Nu ervaar ik bij ZINZIZ werkgeverschap op een manier die ik nooit eerder heb ervaren: een zeer betrokken, positieve, stimulerende en inspirerende houding naar de werknemers. In de huidige coronacrisis uit dit zich in wekelijks een bemoedigend kaartje te krijgen (zelfs met wat chocola), aandacht te besteden aan persoonlijke gebeurtenissen (zoals een kaartje geven bij een verhuizing), maar ook zoals vandaag letterlijk langs ieders deur te komen met taart en prosecco vanwege het 7 jaar bestaan van ZINZIZ. Hoe hoog kun je de lat leggen voor jezelf, hoor ik je denken. Maar ook buiten de coronatijd wordt hier aandacht aan besteed. Bijvoorbeeld bij het verwelkomen van een nieuwe collega met een prachtige bos tulpen. Het zijn de kleine dingen die tellen. Liefdadigheidsgebaren komen voort uit oprechte interesse en waardering, en stimuleren een positief werkklimaat.
Jammer genoeg zijn er ook veel mensen die minder blij worden van hun werk. Mensen die vooral een financiële stabiliteit creëren voor zichzelf of voor het gezin. Soms is het door de zure appel heen bijten, en jezelf of je gezin voorzien van kleding en eten of het ondernemen van leuke activiteiten. Hieruit blijkt ook weer dat werk niet alleen een leuk aspect kan zijn in het leven, maar ook een aspect waarmee je eigenlijk niet zonder kunt in onze maatschappij. Uiteindelijk heb je geld nodig om een goed leven te kunnen leiden en voor jezelf en anderen te zorgen. Dus in hoeverre is werk een verplichting of een vrije keuze?
Er zijn ook mensen zonder werk, met talloze redenen van dien. Mensen kunnen beperkingen hebben door bijvoorbeeld een zwakkere gezondheid, een nieuwe cultuur en taal, een opvoeding hebben gehad waarin werk geen waarde had of doordat er simpelweg geen banen beschikbaar zijn in jouw werkveld. Uiteindelijk is werk iets dat bij een persoon moet passen. Dat aan moet sluiten bij zijn of haar kwaliteiten, motivatie en wensen. Ik geloof dat er voor elk persoon, welke beperking hij of zij heeft, zich binnen zijn of haar eigen kunnen 100% kan inzetten voor iets wat bijdraagt aan de Nederlandse arbeidsmarkt. Al komt dat tot uiting in een extra hand bij leerwerkbedrijven, een extra dienst in het magazijn of in de techniek. Er is altijd wel een dienst die kan aansluiten bij iemands kunnen en willen.
Daarom denk ik dat het belangrijk is om aandacht te blijven geven aan kwetsbare mensen in de samenleving, die niet vanzelfsprekend aan een baan kunnen komen door ervaren beperkingen. Gelukkig bestaan er genoeg organisaties die zich hiervoor hard maken, en zich inzetten voor de kansengelijkheid op de arbeidsmarkt voor iedere burger in onze samenleving. Maar we zijn er nog niet. Nog steeds zitten er mensen radeloos thuis of beoefenen een baan die niet bij hen past. Deze mensen verdienen begeleiding om hun eigen kracht te hervinden en een functie uit te oefenen die het kunnen en willen 100% beantwoordt.
